Όνειρο ήταν και πάει, έτσι συμβαίνει συχνά!

π. φίλε Γιάννη, χωρίς καμία διάθεση να σατιρίσω την ήτα σου στις χθεσινές εκλογές με ανάμικτα συναισθήματα χαράς και λύπης σου γράφω δυο αράδες, με τις καλύτερες των προθέσεων. Άλλωστε ο «πόλεμος» τέλειωσε κι ένας πόλεμος φυσικό είναι να έχει πάντα νικητές και ηττημένους.

Μπορεί η ετυμηγορία των συντοπιτών μας να σε... κατέταξε στους ηττημένους, όμως για τους γνωρίζοντες, που θέλουν να δουν σοβαρά και καλοπροαίρετα τα εκλογικά αποτελέσματα θα διαπιστώσουν πως έχασες μεν, αλλά έχασες περήφανα, πράγμα που δεν στο κρύβω δεν το περίμενα ούτε εγώ. Αυτό βέβαια το οφείλεις στους καλούς συνεργάτες σου κι αν είχες «ξεφορτωθεί» τα «γνωστά βαρίδια» έγκαιρα, ποιος ξέρει; Ίσως!

Αυτό σημαίνει πολλά, περιμένω όμως μετά την πρώτη εντύπωση και απογοήτευση, να κάνεις την αυτοκριτική σου να κάνεις αυτό που λέμε «ταμείο» να δεις τι έφταιξε, ποια τα δικά σου λάθη, ποιοι οι φίλοι σου που συ τους έκανες πέρα με τον τρόπο σου και ποιοι οι αυλοκόλακες που για ίδιον όφελος ήταν κοντά σου αυτά τα 3,5 χρόνια;

Ποιοι σε εκμεταλλεύτηκαν με τον Α ή Β τρόπο και λίγο πριν τον τερματισμό σε εγκατέλειψαν; Αλήθεια γιατί; Όμως, δες πρώτα τα δικά σου λάθη και μετά μοίρασε τις ευθύνες των άλλων θα εκπλαγείς αν με νηφάλιο μυαλό κάνεις «ταμείο» χωρίς τα πάθη και τις εμπάθειες της προλογικής περιόδου.

Αν την στρατηγική των τελευταίων ημερών και των «προσεγγίσεων» την είχες κάνει πριν δυο χρόνια, να είσαι βέβαιος το αποτέλεσμα θα ‘ταν διαφορετικό. Σε κάθε περίπτωση δεν «κλαίμε» στο χυμένο γάλα, σφουγγίζουμε και πάμε γι’ άλλα, με ωριμότητα και σοφότερος από τις εμπειρίες.